Aan alles komt een einde

Het zit er alweer op. Dat waren dan 10 weken in het recreatie team in Zeeland. De laatste 2 weken waren heel rustig. Het waren vooral de vaste gasten die er nog waren en voor de rest was het grotendeels afscheid nemen van de kinderen waar de vakantie voor was afgelopen. Als je dan ziet dat kinderen moeten huilen omdat ze jouw misschien nooit meer zien is toch wel een hele waardering en voldoening voor je werk. Het is misschien nooit leuk om mensen te zien huilen maar toch geeft het stiekem wel een goed gevoel. Als kinderen speciaal voor jou helemaal naar de zaal komen om met tranen in hun ogen afscheid te komen nemen, met hun ouders erbij die jou willen bedanken voor de zomervakantie van hun kinderen. Dat geeft je echt een super gevoel. Ondanks dat gevoel is het toch ook wel weer heerlijk om naar huis te gaan. Terug naar je vertrouwde plekje, terug naar je familie, terug naar je vrienden en terug naar het oude leventje. Ik denk dat ik het meeste uit kijk naar mijn eigen bedje. Want dat bed hier geeft me niet echt de beste nachtrust. Toch ga ik de mensen hier wel missen, mijn collega's en de gasten. Na 10 weken heb je toch een speciale band met deze mensen en het is natuurlijk niet altijd perfect gegaan maar al met al heb ik een super zomer met deze mensen gehad. En kan ik terug kijken op een geslaagde stage periode en een leuke ervaring